Staro ili novo
saće?
Saće je najbolja
ostava za med.
Pčele u prirodi (šupljem živom drvetu) nikada ne lageruju med u tamnom i starom
(crnom) saću, već to saće prepuštaju moljcu-čistaču košnice i mravima
koji počiste otpatke od moljca, čiji je mravinjak u donjem nivou šupljine istog
drveta – ispod roja.
Proučavajući ponašanje matice i pčela dadilja u korišćenju saća,
Džon Fri je utvrdio da pčele radije skladište med i nektar u korištenom saću, a samo ponekad u njemu gaje i leglo, ali manje nego na
novom. Ovu pojavu je uočio i kod divljih medonosnih pčela koje skladište
rezerve hrane u starijem saću u kome je prethodno gajeno leglo, a svake godine
izgrađuju novo saće i u njemu formiraju leglo.
Ovakvo ponašanje pčela opisala je gospođa Bete još 1934. godine.
Ona je navela slučaj jednog pčelara koji je u 50 svojih košnica stavio ramove
sa starim (tamnim) saćem i okvire sa satnim osnovama. U svih 50 košnica pčele
su, prirodno, formirale svoje leglo na saću izgrađenom na satnim osnovama, a
»ignorisale” su staro saće.
Pčele mogu otpočeti gajenje legla i na tamnim satovima,
obično krajem zime, i to zbog činjenice što se na njima nalaze zalihe
prošlogodišnjeg meda i perge neophodnih za ishranu larvi.
S pravom se može reći da saće uz maticu, pčele radilice i trutove
čini biološki četverougao pčelinje zajednice.
tags:saće,med,novo saće,staro saće,košnice,leglo,
